O mellor para o 2011

Ola!

Este é o meu post-felicitación, é dicir, só quero desexarvos un fantástico aninovo. Merecédelo. Sinceramente non se me ocurriu nada orixinal, para a creatividade fai falta tempo. Pero pensei en partillar o que descubrín e me gustou no 2010, esperando que a ti tamén te poida aportar algo (Absterse seguidores do meu perfil en Facebook, todo está repetido). 

¿Qué demonios está pasando no mundo (e por inclusión en España e en Galicia? David Harvey, Zygmunt Bauman, Ricard Wilkinson , Naomi Klein, Alain Touraine, Jeremy Rifkin, Vicenç Navarro ou a propia Bruxa Avería opinaron ao respeto, e aquí vai a miña sesgada selección. 

Pero por sorte para vos isto non será materia de exame, pois este padecemento só lle tocou sufrilo ao meu alumnado. Sen embargo, no 2010 tamén coñecín webs que nos permiten acceder a unha información distinta e ampliar a nosa visión sobre a realidade como Sociological Images, Presseurop ou Café Babel. 

En canto á música sempre hai achados como Vampire Weekend, Russian Red, Legendary Tigerman, Rodrigo Leão, Stereo Total, Rupa&The April Fishes, Nneka, Hindi Zahra, Aias o Hiagen capaz de crear él só un proxecto musical. 

O 2010 foi pobre cinematográficamente falando dende o meu punto de vista, por falta de tiempo pola miña banda para ver cine e pola oferta nada innovadora que chegou ás pantallas. Sempre hai xoias en formas cortometraje como Logorama, Pixels, ou Pudor. En formato largometraxe ficaría con Canino de Yorgos Lanthimos, un clásico como é El hombre de mármol de Andrzej Wajda e unha película de animación australiana chamada Mary&Max do director Adam Elliot.

En canto a fotografía son fiel a Philip-Lorca DiCorcia e as súas fotos roubadas, Dulce Pinzón e  os seus inmigrantes-héroes, Bert Teunissen e o mundo rural global, Cristina García Rodero e a súa poética visión de Galicia, Jan Banning e a serie Burócratas e finalmente, ao fotógrafo africano Emeka Okerete. 

O ano pasado trouxonos a confirmación dalgunhas sospeitas, reforzou algunhas crenzas,   descubríunos algúns xoguetes, provocou o advenimento dalgúns medos e reafirmounos en verdades universais. 

Non sei que nos deparará o futuro (só faltaba), só sei que o pasado foi fantástico grazas a amizades como a túa, e agardo que o que está por vir sexa aínda mellor. Así que creo que podemos queimar os   libros de autoaxuda porque realmente o que nos salvará será a nosa empatía polos outros como nos dí Jeremy Rifkin, e eu engado o sentido de humor. O dito: deséxovos o mellor para o próximo ano.  

Bicos, 

Toxo.

P.D.: E se esta felicitación non vos convence sempre hai alternativas. 

Cartelería galega

Blogueando en día invernal atopei a compilación de imaxes cartazes galegos realizadas por Bertez, que dan unha visión moi gráfica do avance da publicidade en Galicia e da nosa propia ideosincrasia como país. É xenial atoparnos con mensaxes doutro tempo e analizar o significado das mesmas. Como mostra, velaí vos van tres carteis: as manifestacións a prol da liberdade de expresión na TVG e en apoio a Tareixa Navaza, a imaxe moderna e sobria do PSG-EG de Camilo Nogueira en claro contraste coa imaxe corporativa do nacionalismo (BNG) que continúa baixo a influencia da iconografía AN-PG da transción, e finalmente, Don Paco Vázquez candidato á alcaldía da Coruña nas eleccións do 83, cuia imaxe vale máis que mil palabras! Recoméndovos consultar a mesma, porque realmente hai verdadeiras xoias extraidas por Bertez (creador do blog Aduaneiros sem Fronteiras e da Redes Social Chuza!) do catálogo on-line da Rede de Bibliotecas Nodais de Galicia.

Toxo comendo nas uvas

A extrema dereita portuguesa

Unha pequena visita a Portugal, e na fronteira vas e atopaste co auxe "lepeniano" luso...cando menos da súa cartelaria. Mete medo!

Battaglia agárdanos en Acea da Lama

Letizia, de ama de casa a fotógrafa de recoñecido prestixio, e a súa obra visita a nosa xeografía, desafiante e crítica, o seu exemplo vital e as súas imaxes amosan o grao de deterioro da sociedade italiana que continúa vivindo co poder oculto da mafia. Se no Concello de Culleredo collesen o teléfono, quizáis sería máis doado desprazarse a ver esta exposición...non estendo porque a descentralización non leva aparellada un mapa para localizar o "descentralizado". Paradoxas da nostra sociedade galega!

Arde Galicia, co lume forestal...

Tacón, tacón, tacón, punta, tacón...Desde que gobernamos (bi-partitamente) non paramos os incendios, eso que coma dí o partido en boca de Jorquera (La Voz dixit): " los dispositivos de extinción de incendios de la Xunta son «los correctos» y los «mismos» que en campañas anteriores, aunque «con algunas modificaciones»". Os dispositivos os mesmos pero os terroristas ambientais andan a cambiar de estratexia, e igual ca min, en Meio Rural xa andan a facer tipoloxías (!!!). Pero tranquilos, temos o apoio de Zapa, El Rey, o Bi, pero esto vai seguir ardendo igual, non é mellor ir talando os montes, vendelos por bós cartiños, e facer urbanizacións para os nosos veciños europeos de Alemaña e Reino Unido, co cambio climático seremos potencia (desértica).

Atención ó cadelo

Din que se parece a min, ata a miña dona di que son eu...pero non é un "cane italiano" pendurado da porta de entrada, xa ves con esa cara a quen podo asustar, só a ese can tiñoso que ven a facerme guerra todas as mañás, pero pouco máis...vamos que o "lupus comunae guitirense" éche ben máis fero e máis ben parecido!